تحلیل سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان البرز

توسعه­یافتگی از مباحثی است که در سال­های گذشته میان جغرافی­دانان و برنامه ریزان اهمیت ویژه ای یافته است. از آنجا که خدمات عمومی ساختاردهنده­ی شکل و ماهیت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و فضایی مناطق است، نابرابری در نحوه ­ی پراکنش و توزیع آن ها تأثیر جبران ناپذیری بر ساختار و ماهیت مناطق گذاشته و سبب پیدایش انواع سطوح توسعه شده و برای برخی مناطق، منافعی را به­وجود می آورد. این پژوهش باهدف تحلیل سطح توسعه­یافتگی شهرستان های استان البرز انجام شده است. بر این اساس، روش انجام پژوهش مقایسه­ای ـ تحلیلی، نوع آن کاربردی، و جمع آوری داده­ها به­شیوه­ی اسنادی و کتابخانه ای است. در این راستا پس از تعیین شاخص­ها (43 شاخص) در قالب چهار بعد با بهره گیری از سه مدل topsis ، saw ، waspas و روش ادغام نتایج با روش میانگین رتبه­ها، شهرستان های استان البرز ازنظر برخورداری از خدمات، سطح­بندی شده و اولویت برنامه ریزی ها برای هر شهرستان باتوجه به پراکنش خدمات عمومی مشخص شدند. یافته­های پژوهش نشان می دهد که شهرستان های کرج، ساوجبلاغ و نظرآباد ازنظر پراکنش خدمات عمومی در پایین­ترین سطح توسعه­یافتگی (چهارم) و شهرستان های اشتهارد و طالقان با رتبه­ی 2 و 1 در بالاترین سطح توسعه­یافتگی (اول) جای گرفته اند. نتایج ضریب هم­بستگی پیرسون [nyh1] نیز بیانگر آن است که بین جمعیت به­عنوان مهم­ترین عامل در خدمات­رسانی و پراکنش خدمات رابطه­ی منطقی­ای نیست؛ بنابراین نظام توزیع خدمات در استان البرز نیازمند برقراری ارتباط منطقی و هماهنگ بین توزیع جمعیت و پراکنش خدمات است.